Kwetsbare vriendschappen

Vriendschap. Een woord die iedereen kent, maar toch een diepere betekenis heeft dan meesten denken. Dat heeft het 3de- en 4de hoofdstuk me duidelijk gemaakt. 

Terwijl ik aan het lezen was besefte ik dat vriendschap eigenlijk heel fragiel is. Er hoeft maar iets heel kleins mis te gaan en het zal nooit meer hetzelfde zijn. Zelf heb ik ook al een paar ruzies gehad met vrienden. Een paar onschuldige discussies, maar ook heel erge. Vrienden die ik al jaren kende had ik toen allemaal in twee maanden tijd verloren. Heel verbazend hoe snel mensen je verlaten door een paar roddels. 

“Voor Jessica was het gemakkelijker om mij als een vals kreng te zien dan als de Hannah die ze bij Monet’s had leren kennen. Dat was makkelijker te accepteren. Makkelijker te begrijpen.” 

Dit fragment sprak me echt aan. Ik voel hoe Hannah haar voelde, maar ook hoe Jessica haar voelde. Soms is het makkelijk om de kortste weg te nemen, maar ik ken ook de pijn dat Hannah op het moment had gevoeld.  

Door het vertelperspectief is het ook wel heel makkelijk om emotioneel geraakt te worden, het personele vertelstandpunt past hier perfect in. Doordat er in het boek naar cassettes wordt geluisterd, creëert het twee vertelperspectieven. Je hebt het vertellende-ik van Hannah en het belevende-ik van Clay. Hannah spreekt namelijk haar cassettes in na haar dood en Clay vertelt hoe hij er over nadenkt, je leest wat er in zijn hoofd rond speelt. Hannah vertelt alles heel levendig en met veel details, waardoor ik het makkelijk vind om alles wat ze zegt voor te stellen. 

Nu ga ik toch wel mijn boek voor een tijdje neer leggen om even aan iets vrolijker te denken.