Bloeden voor je eigen daden

Heb jij er al ooit bij stil gestaan over hoe jouw daden gevolgen hebben? Niet alleen voor jou, maar ook voor de mensen rondom jou. Zelf sta ik er zelf nooit vaak bij stil, maar cassette 4 heeft me dit doen beseffen.  

Zach en Ryan hebben op zich heel kleine en onschuldige dingen gedaan, maar ze droegen bij tot het sneeuwbaleffect. Een sneeuwbal die van een helling af rolt en steeds maar groter en groter wordt, tot dat het niet meer te stoppen is. Ik hoop dat ik nooit aan een sneeuwbal heb bijgedragen. Tijdens het lezen vond ik dat Hannah zich in het begin aanstelde, maar toch had ze gelijk. Zach deed iets kinderachtig, maar klein. Nu besef ik dat hij één van haar laatste toevluchten heeft gestolen. Ryan heeft haar gedachten gestolen, niet zomaar een gedicht. Een gedicht is een puzzel van je gedachten, nog een ander soort veiligheid dat van haar werd afgenomen. Na elke hoofdstuk leef ik meer en meer mee met Hannah. 

Na elke cassette voel ik Clay en Hannah evalueren, veranderen. Hannah wordt steeds wanhopiger en Clay zal nooit meer hetzelfde naar zijn medeleerlingen kunnen kijken. Helemaal geen sprake van flat karakters dus. 

Vandaag leg ik mijn boek neer met de gedachte dat al mijn daden consequenties hebben, hoe klein ze ook zijn.